In TravMagazine van vorige week (week 49) stond een vrij uitgebreid stuk van Theo de Reus over de reacties in de reisbranche op het voornemen om een op Deens model gebaseerd garantiefonds voor tickets ook in Nederland te proberen te realiseren. De weg hier naar toe is nog heel lang en vol met hobbels en valkuilen. Voor en tegenstanders kwamen aan bod. Zelf zit ik in het kamp van de voorstanders, maar je kan en mag over dit onderwerp gelukkig verschillend denken.
Wel vind ik dat je wel de juiste argumenten moet gebruiken om ergens voor of tegen te zijn.
In dit verband verbaasde mij de opmerkingen van Erik van der Waard (van Internoord Travel Group/DTA) in dit artikel mij eigenlijk wel een beetje. Ik begrijp zijn bezwaar als hij zegt te vrezen voor inkomstenderving bij de reisagent als bij invoering van het garantiefonds er geen verkoop van losse ticketverzekering meer plaatsvindt. Dat is ook een terecht punt.
Hij voert ook aan dat de consument er zelf voor kan kiezen om een ticketverzekering bij het reisbureau af te sluiten en dat zo`n verzekering voor het reisbureau bovendien een ‘margemaker’ is. Hij laat optekenen dat hij al jaren een ticketverzekering verkoopt, ook als die tickets onderdeel zijn van een samengestelde reis (Dynamic Packaging). Als ik hem goed begrijp, laat hij dan de consument betalen voor een risico dat hij zelf loopt. Immers bij het zelf samenstellen van een reis ten behoeve van de consument is de reisagent sedert 1 juli 2018 op basis van de wet de verantwoordelijke en aansprakelijke touroperator en het risico van een faillissement van een airline ligt in die gevallen niet bij de consument, maar bij de zelf samenstellende reisagent. Je kan en mag de consument natuurlijk niet laten betalen voor het afdekken van je eigen ondernemersrisico. Dat noem ik ‘knollen voor citroenen’ verkopen. Natuurlijk mag je als reisagent wel zelf zo`n verzekering afsluiten om jouw eigen risico af te dekken, maar het verkopen van een ticketverzekering aan de consument terwijl de vlucht onderdeel uitmaakt van de pakketreis mag niet.
Het ticket garantiefonds is dus juist een uitkomst voor de agent die zelf reizen samenstelt. Die is immers touroperator onder de huidige wet. Hij mag geen verzekering aan de consument voor zijn eigen bedrijfsrisico verkopen, maar loopt wel het risico bij faillissement van de airline. Ook begrijp ik de opmerking niet dat het een utopie is te denken dat Ryanair hieraan zou meewerken. Ook al denkt O`Leary hier misschien anders over, maar ook Ryanair heeft zich te houden aan de wet. Daar zijn recentelijk diverse uitspraken door meerdere rechters over gedaan. Dus als de ticketgarantie in de wet wordt geregeld, moet ook Ryanair zich daarbij neerleggen en aan meedoen. Zo niet goedschiks dan kwaadschiks.
Nick A. de Leeuw
Reisrecht Advocaat
email:n.deleeuw@lgga.nl
