Eén van mijn grootste passies zijn reizen en schrijven. En uiteraard schrijven over reizen. Maar het tikken van stukjes omtrent de reisbranche reikte afgelopen dinsdag een heel ander level. Er hangt een donkere wolk boven Brussel, terwijl die boven Parijs nog niet eens is ‘overgewaaid.’
Dezelfde donkere lucht zweeft boven het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Turkije en lijkt ook Europa steeds verder te overschaduwen. Een donkere lucht die symbool staat voor een ernstige, wereldwijde problematiek, waarvan wij allen – branche gerelateerd of niet – de impact maar moeilijk kunnen inschatten. Er staat ons een onzekere tijd te wachten. Wat betekent dit voor de reisbranche? Hoe gaan touroperators hier mee om? Of verzekeraars? Een terroristische aanslag? Dat is compleet onvermogen.
Het reislandschap verandert. Als branche moeten wij daar ongevraagd steeds ‘flexibeler’ mee omgaan en rekening houden met calamiteiten die wij zelf nog maar moeilijk kunnen bevatten. Terrorisme is al oud; de geschiedenis gaat terug naar nog voor de jaren ’60. Maar wanneer we kijken naar de afgelopen ‘golf’ van terreur, lijkt het zich te ontwikkelen tot een langzaam ontpoppende Tsunami.
De vraag die velen de laatste dagen bezig houdt is; is terreur überhaupt te voorkomen? Nee. Ik ben van mening dat je nooit 100 procent veiligheid kunt garanderen, zoals de Tunesische Minister van Toerisme ook al stelde. Zeker niet op zulke massale kruispunten als airports of toeristische stadscentra.
Betekent dit dat we nu in de meivakantie met zijn allen in een afgelegen hutje op de hei moeten gaan kamperen? Nee. En ik hoop ook zeker niet dat het de reislust van de Nederlandse reiziger in dusverre bederft dat het zich straks ontpopt tot een stroming van individueel collectivisme, waarbij we allen apart naar afgelegen plekjes afreizen om vakantie te ‘vieren.’ Dat zou toch een partijtje triest zijn. Reizen betekent toch het in alle vrijheid gaan en staan waar je wilt? Helaas gaat dit bij het reizen 3.0 niet meer op en moeten we voor onze veiligheid veel van deze vrijheid opgeven.
Maar het is ongetwijfeld een goede eyeopener en zet misschien het negatieve reisadvies naar Tunesië in een raar daglicht. Want een negatief reisadvies naar buurstad Brussel? Dat klinkt toch barbaars in de oren van elke Nederlander. Ik denk dat branchegenoten niet alleen genoodzaakt zijn hierover na te denken, maar ook ernaar moeten handelen.
Hoe ga je daar dan nu mee om als reisbedrijf? Eerlijk, ik heb geen idee. Dit is een internationale kwestie die menig mens de pet te boven gaat. Maar, voor onze volgende editie van TravMagazine spreken wij in ieder geval met verschillende reisverzekeraars over hoe zij inspelen op de recente gebeurtenissen en ontwikkelingen in het reislandschap. Stay tuned!