Vorige maand bezocht ik de Safari van D-rt Groep in het Postiljon Hotel in Bunnik, dat van binnen een stuk gezelliger is dan de locatie, op een industrieterrein aan de snelweg, en het uiterlijk doen vermoeden.
Ik besloot snel wat te eten voor ik weer naar huis ging en daarmee achter de file aan te rijden. Aan het tafeltje naast me had een vrouw net de menukaart bestudeerd. Toen de ober kwam vragen of ze wat had gevonden, was haar vraag: ‘Wat zit er precies in de zalmsalade?’
De ober was even stil en herhaalde toen haar vraag: ‘Ja, wat er precies in de zalmsalade zit? In principe salade en zalm.’
Ik vond het antwoord briljant. Tegelijk bedacht ik: stel dat zo’n man in een reisbureau werkt, hoe zou hij dan reageren op de vraag van klanten? ‘Waaruit een vliegvakantie naar het zonnige Spanje bestaat? Ja, vooral uit vliegen en veel zon…’ Of deze: ‘Waaruit een culinaire strandvakantie bestaat? Ja, in principe uit veel eten en zand.’ Als hij gevoel voor humor had, zou hij eraan toevoegen: ‘En als u pech hebt, zit dat zand in uw eten…’
Maar deze man had, ondanks zijn onbedoelde gevoel voor humor, weinig talent voor upselling, cross selling of wat voor extra verkoop dan ook. Hij had de zalmsalade kunnen aanprijzen als specialiteit van de kok, die zelfs later naar huis ging om de salade zelf te kunnen bereiden, en had er meteen een mooie witte wijn bij kunnen verkopen die de salade pas echt compleet zou maken.
Maar nee, de vrouw had haar salade bij wijze van spreken net zo goed via internet kunnen bestellen. Hoe vaak gebeurt dat nog in reisbureaus, dat verkoopkansen worden gemist, ook al vraagt de klant zelf om hulp? Uit onwetendheid van de reisverkoper of door verlegenheid en gebrek aan durf om te verkopen.
Het kan overigens nog erger. Lang geleden was ik in een restaurant in Harderwijk waar de ober ons de gevraagde fles wijn kwam brengen met de opmerking: ‘Wilt u de wijn nog proeven of gelooft u het wel…?’
theo.de.reus@travmagazine.nl
