Na een lange loopbaan in de autoverhuur trekt Hans Knottnerus half oktober de handrem aan en zet de versnelling in z´n vrij. Na 16,5 jaar stopt hij als Managing Director bij Sunny Cars. Hij heeft er dan een leven lang in de autoverhuur opzitten. Speciaal voor TravMagazine schuiven Knottnerus en Kai Sannwald, oprichter en CEO van Sunny Cars, nog één keer aan tafel voor een goed gesprek.
In de wereld van autohuur zijn het vaak de auto’s, de voorwaarden of de prijzen die de aandacht trekken. Maar achter elk succesvol bedrijf staan mensen die het verschil maken. Dat geldt bij Sunny Cars voor oprichter Sannwald en Hans Knottnerus, sinds 16,5 jaar het bepalende gezicht van het merk in de Nederlandse markt. Het tweetal vulde elkaar goed aan. Dat blijkt ook tijdens het gesprek, dat met zicht op het naderende vroegpensioen van Knottnerus (bijna 65), hun laatste gezamenlijke interview zal zijn. Een gesprek over wederzijds vertrouwen, cultureel begrip, groei, botsingen, feesten, fouten, vriendschap en raketijsjes.
Hans, je gaat binnenkort met vervroegd pensioen. Heb je al nagedacht over de eerste dag na je afscheidsfeest?
Knottnerus: ‘Eerlijk gezegd niet. Ik heb geen draaiboek klaarliggen. Ik vermoed dat ik zoals altijd vroeg opsta, en dan beneden in de woonkamer mijn eerste koffie neem. In stilte. Gewoon laten bezinken: het is nu echt zover. Geen afspraken, geen telefoontjes, geen e-mails. Van hero naar zero. En dat is prima. Ik heb mijn werk altijd met veel toewijding gedaan, dus ik gun mezelf straks ook de rust om het los te laten.’
Sannwald: ‘Ik vind het beeld mooi. Hans met een kop koffie in zijn hand, niet meer op weg naar Haarlem,, maar gewoon thuis in stilte. Na al die jaren van intensief samenwerken, gun ik hem dat moment volledig. Al zal ik hem missen.’
Hoe is jullie zakelijke relatie ooit begonnen?
Sannwald: ‘Dat was in 2002. Hans kwam vanuit National en begon als Sales & Operations Manager voor de Nederlandse markt. Voor die tijd was de samenwerking met Nederland niet altijd even eenvoudig, eerlijk gezegd. Er heerste wat ruis tussen Sunny Cars Duitsland en Nederland. Maar toen Hans kwam, veranderde alles. Vanaf dag één konden we praten over echte uitdagingen, zonder nationale ego’s. Dat was zó verfrissend. We snapten elkaar.’
Knottnerus: ‘Het was ook meteen duidelijk dat Kai niet zomaar een ondernemer was, maar iemand met een duidelijke visie. Hij had een interne salesapplicatie gebouwd, een soort CRM avant la lettre, en zocht een klankbord in Nederland om die door te ontwikkelen. We waren meteen aan het bouwen.’
Sannwald: ‘We hebben eigenlijk vanaf dag één op operationeel én strategisch niveau samengewerkt. Dat voelde heel natuurlijk. Geen hiërarchie, geen formele afstand. We bespraken gewoon: wat kunnen we beter doen?’
Waarom viel destijds de keus op Hans als Managing Director?
Sannwald: ‘Omdat ik hem vertrouwde. En omdat ik wist: hij is geen dogmaticus. Hij wil samenwerken, luisteren, verbeteren. We hebben nooit een officiële vacature geplaatst, geen assessment gedaan. We spraken Hans gewoon aan. Ik wist: hij kent de business, de mensen, en hij voelt de cultuur. En, heel belangrijk: hij is geen conflictzoeker, maar een bruggenbouwer.’
Knottnerus: ‘Het voelde ook logisch. We kenden elkaar. Er was chemie, er was inhoud. Ik ben toen naar München gevlogen en na één dag samen praten was de deal rond. Vertrouwen werkt sneller dan procedures.’
Welke eigenschappen maakten jou geschikt voor deze rol, Hans?
Knottnerus: ‘Ik denk dat ik altijd sterk ben geweest in het verbinden van mensen. In luisteren, begeleiden, coachen. Geen haantjesgedrag, maar ruimte geven. Ik geloof in het collectief. En ik ken de autoverhuurbranche al sinds 1979 van binnenuit.’
Sannwald: ‘En Hans heeft oog voor detail. Zeker in de operatie. Dat zorgde ervoor dat er niets door de mazen van het net glipte. Hij hield het overzicht én zag de kleine dingen die het verschil maakten. En als het moest, belde hij mij op zondag als er bijvoorbeeld een IT-probleem was. Omdat hij Sunny Cars altijd behandelde alsof het zijn eigen bedrijf was.’
(Tekst gaat verder onder de foto)
Wat is het meest onderschatte aspect van autohuur?
Knottnerus: ‘Dat het zóveel details bevat. Het lijkt een simpel product: je boekt een auto en klaar. Maar de kunst zit in het wegnemen van onzekerheid en frictie. Wat gebeurt er bij schade? Moet je ter plekke bijbetalen? Hoe transparant zijn de voorwaarden? Wij maken het eenvoudig, eerlijk en all-in.’
Sannwald: ‘Precies. Andere verhuurders werken met systemen uit de jaren ’90. Bij ons draait alles om optimalisatie, integratie, service. En dat realiseren mensen zich pas als ze bij ons boeken, en dan merken dat het anders voelt.’
Knottnerus: ‘Klanten voelen zich bij ons veiliger. Ook al halen ze dezelfde auto op bij hetzelfde verhuurbedrijf als bij een concurrent. Het verschil zit in de beleving, en die beïnvloeden wij met onze communicatie, onze voorwaarden en onze aftersales. Wij nemen een stuk onzekerheid weg.’
Jullie kwamen toch vast ook weleens tegenover elkaar te staan?
Sannnwald: ‘Oh zeker. We konden stevig van mening verschillen. Maar we discussieerden met open vizier. En als de beslissing genomen was, gingen we samen naar buiten met één stem. Geen dubbele boodschappen, geen sabotage. Dat is volwassen samenwerken.’
Knottnerus: ‘En belangrijker nog: we maakten er nooit een machtsstrijd van. Het ging altijd over de inhoud. En soms zat Kai ernaast, soms ik. Maar we kwamen er altijd uit.’
Wat is je dierbaarste herinnering aan jullie samenwerking?
Sannwald: ‘Onze tandemtocht in Loosdrecht. Tijdens een teambuilding. Hans en ik op een tandem, kilometers maken, lachen. En ’s avonds op een sloep richting het feest, Hans als een ware kapitein letterlijk aan het roer. Dat beeld vergeet ik nooit.’
Knottnerus: ‘Of de skitrips naar Duitsland. Wij Nederlanders in spijkerbroek, tussen strak gestylde Duitsers. Zoiets relativeert wel. En natuurlijk de feesten, zowel in Nederland als in Duitsland. We werkten hard, maar als we iets vierden, deden we dat goed.’
Wat zou je met de kennis van nu anders hebben gedaan?
Knottnerus: ‘Ik had sommige dingen beter kunnen voorbereiden. Ik ben sterk in improvisatie, maar soms was ik iets te ad hoc. Gelukkig had ik collega’s die me daarin aanvulden. Zoals Kai. Die denkt altijd drie stappen vooruit.’
Sannwald: ‘En dat is juist wat ons sterk maakte: we vulden elkaar aan. Ik analyseer, Hans activeert. Ik programmeer, Hans verkoopt. We hadden ieder onze eigen specialismen, maar spraken elkaars taal.’
Jullie noemden eerder een raketijsje?
Knottnerus: ‘Het was in een zomer een keer boven de 35 graden, iedereen puffend achter zijn bureau. Toen ben ik naar beneden gelopen om ijsjes te halen. Een kleine moeite. Het gaat niet om zo’n ijsje, maar het toont dat je mensen ziet, er spreekt waardering uit.’
Sannwald: ‘Dat soort kleine gebaren zegt veel over Hans. Hij ziet de mens achter de medewerker. Dat is leiderschap zonder PowerPoint.’
(Tekst gaat verder onder de foto)
Foto: Hans Knottnerus met zijn opvolgers Marco Ammerlaan en Suzanne Al (Archieffoto TravMagazine).
Wat hebben jullie geleerd over de Duits-Nederlandse samenwerking?
Sannwald: ‘Nederlanders stellen meer vragen. Als de computer zegt ‘nee’, dan zegt de Duitser: ‘oké, dan niet.’ De Nederlander zegt: ‘Waarom eigenlijk?’ Dat heeft me vaak aan het denken gezet. Die mentaliteit is commercieel heel sterk.’
Knottnerus: ‘En ik leerde van de Duitse structuur. Van de precisie. En van de bereidheid om echt te luisteren voor je een mening vormt. We hebben elkaar daar echt in gevonden.’
Kun je een voorbeeld geven van hoe jullie elkaar aanvulden?
Knottnerus: ‘Zeker. In het geval van Koen Everink van Eliza was Here bijvoorbeeld. Hij zat bij een concurrent van ons en we zagen dat het daar misging. Ik ben toen samen met Kai op de koffie geweest. Kai zorgde voor de infrastructuur. Hij bouwde binnen drie weken een importtool waar de concurrent al drie jaar mee bezig was. Dat was voor Koen doorslaggevend. Zo werkt het als je commercie en techniek samenbrengt.’
Sannwald: ‘Hans is de ijsbreker. Ik ben de bouwer. Zonder zijn netwerk en zijn gevoel voor timing, was het nooit gelukt.’
Hoe zie je de toekomst van Sunny Cars Nederland?
Sannwald: ‘Hans heeft het huis goed achtergelaten. Zijn opvolgers Suzanne Al en Marco Ammerlaan hebben jarenlang met hem gewerkt en dragen dezelfde waarden. En wat we in al die jaren hebben gebouwd, staat stevig. We hebben niet alleen een product ontwikkeld, maar ook een cultuur.’
Knottnerus: ‘We hebben mensen aangenomen op basis van DNA, niet alleen op cv. Suzanne en Marco kennen het bedrijf van binnenuit. Ik weet zeker dat ze met passie en verstand dit voortzetten.’
Vraag aan Kai: Hoe zou je Hans in drie woorden omschrijven?
Sannwald: ‘Menselijk, oprecht, toegewijd.’
Vraag aan Hans: Wat ga je het minst missen?
Knottnerus: ‘Regelgeving, bureaucratie en regels van buiten. En maandagochtend om half zeven op de A2.’
Sannwald: ‘En de budgetgesprekken Hans?’
Knottnerus: (lacht) Die ook, ja.’
Vraag aan beiden: Wat is de belangrijkste les uit jullie samenwerking?
Sannwald: ‘Vertrouwen bouw je niet met PowerPoints, maar met daden. En je hoeft niet dezelfde stijl te hebben om goed samen te werken. Als de waarden kloppen, komt het goed.’
Knottnerus: ‘Investeer in mensen. Echte aandacht. En durf fouten te maken, als je er maar van leert.’
Laatste vraag aan Kai: Stel je schrijft een boek over Sunny Cars, welk hoofdstuk draag je op aan Hans?
Sannwald: ‘Dat wordt een lang hoofdstuk. Misschien noem ik het wel: ‘De Oneindige Geschiedenis, deel 2’. Omdat zijn impact nog lang voelbaar zal zijn. En omdat we nooit klaar zijn met bouwen aan vertrouwen.’
Foto boven: Hans Knottnerus en Kai Sannwald (Foto’s TravMagazine/Theo de Reus)
Dit interview verscheen eerder in TravMagazine #13.
Geef een reactie