Tijdens mijn jaarlijkse weekje in Can Pastilla op Mallorca kreeg ik een sms van twee vriendinnen. Ze hadden op Facebook gezien dat ik op Mallorca was en vroegen of ik de volgende avond wat kwam drinken. Ze zaten in Magaluf, wat toen nog geen belletje bij me deed rinkelen.
Voor de duidelijkheid: ik zeg niet dat er op Mallorca plaatsen zijn waar geen toeristen komen. Sterker, 95 procent van de ruim 23 miljoen passagiers van de luchthaven bestaat uit toeristen. Maar ik ben gewend aan mijn hotel bij de baai van Can Pastilla, ten zuiden van de luchthaven, waar de restaurants om 12 uur ’s avonds hun deuren sluiten. Eén keer per jaar kan ik daar echt van genieten.
Maar toen ik na een busrit van anderhalf uur uitstapte in Magaluf dacht ik dat ik gek geworden was. De partycafés draaiden hun muziek al op volle sterkte. Aprés ski bij 25 graden in de open lucht. Op straat wemelde het van groepen dronken Britse jongeren, van wie de eersten, hoewel het pas 9 uur was, spontaan over hun nek gingen in de bosjes.
Daartussen liepen, stevig gearmd, enkele oudere echtparen die hier duidelijk niet op hun plaats waren en die kennelijk een paar maanden ervoor bij hun reisbureau geen idee hadden wat ze hadden geboekt. Of erger, ze hadden het zelf via internet geboekt, zonder te weten dat Magaluf een plek is waar je nog niet dood gevonden wilt worden, zoals Almere en Zoetermeer. Al is dat laatste natuurlijk puur mijn persoonlijke mening.
Hier is een glansrol voor de reisadviseur weggelegd, al was het alleen maar om te zeggen: ‘deze plaats is niets voor u’, bedacht ik laverend tussen de plastic bierglazen op straat.
Dus: meldt een groep jongeren zich bij het reisbureau voor een partyvakantie? Hup, naar Magaluf. Wil een ouder stel van de zon en de rust genieten? Hup, niet naar Magaluf.
Ik dronk twee biertjes met m’n vriendinnen, die nog wat toeristische wetenswaardigheden vertelden die je niet in brochures leest. Dat prostituees uit Afrika en Oost-Europa het hier ’s nachts op dronken Engelsen hebben voorzien en de zaken in een nabijgelegen steeg afhandelen. En dat de mannen die goedkope zonnebrillen en andere prularia verkopen, ook in drugs handelen. Bij de bushalte, wachtend op de laatste bus terug, kreeg ik inderdaad tot twee keer toe drugs aangeboden.
De volgende avond vertelde ik de eigenaar van mijn vaste tapasrestaurant over mijn belevenissen in Magaluf. Zijn ogen gingen twinkelen. ‘O ja, daar kwam ik vaak met vrienden voordat ik getrouwd was. Die Engelse meisjes zijn zo makkelijk ehhh, hoe zal ik het zeggen…’
Ik vulde aan: ‘Daar kun je zo makkelijk een praatje mee maken?’
‘Ja’, zei hij. ‘Precies.’
theo.de.reus@travmagazine.nl
Beste Kees Bikker, heeft niemand jou nooit verteld dat je met alcohol op niet in een auto moet rijden, in Magaluf
word je al dronken van de alcoholdampen laat staan als je nog een of twee glaasjes drinkt.
DUS JOUW ADVIES VERDIENT GEEN NAVOLGING.
Heeft jouw reisadviseur je niet verteld dat je met een huurauto binnen een half uurtje in Magaluf bent zodat je niet in een uitgewoond bushokje op de laatste bus hoeft te wachten?
Ha ha Theo jij kent de meerwaarde van ons als reisadviseurs maar al te goed!!