Een maand geleden was ik jarig en na een succesvol Nederlands wielerseizoen moest ik hem hebben: een koersfiets. Gekregen van Sas, zelf uitgekozen bij Cycle Trend in Groningen. Eigenlijk kon ik niet anders dan kiezen voor deze fietsenzaak, alleen zij konden deze Stevens Aspin leveren en ik ben een kritische klant.
Hoewel ik nu vol passie het asfalt trotseer denk ik nog wel eens terug aan die showroom. Nooit is mij gevraagd wat ik heb met fietsen of in welke mate ik gesoigneerd als een Mario Cipollini op de fiets wenste te zitten. Maar ik wilde deze fiets zo graag, dat ik bezweek voor het verlangen. Daarna heb ik niets meer gehoord van Cycle Trend. Geen telefoontje met de vraag hoe het nu is met de helse zadelpijn en of ik nog nadenk over dat extra tenue.
Als klant voel ik mij een beetje een Tom Dumoulin. Moeilijk accepterend dat je na al die inspanning de rode trui hebt moeten afstaan. Aan de andere kant biedt deze Tom mij rust. Fietsen doe je alleen en decepties maken je alleen maar sterker. Uiteindelijk heb je niemand anders nodig om te genieten van je passie.
Maar af en toe zou het ook fijn zijn als de verkoper de passie met de klant zou delen.