‘Vroeger’ had staken nog een doel. Ik weet het, hoogstwaarschijnlijk val ik zelf (26) niet binnen de leeftijdscategorie om over ‘vroeger’ te praten (toen alles nog beter was). Maar: voor zover ik mij kan herinneren, was staken voorheen bedoeld om door middel van protest een bepaalde boodschap over te brengen aan autoriteiten. Tegenwoordig lijkt staken wel een trend.
De laatste tijd siert het woord ‘staking’ de krantenkoppen mij iets te vaak. Tegenwoordig in combinatie met ‘het is weer zover.’ Op meerdere airports staakt het personeel, onder wie de Franse luchtverkeersleiders, maar ook op Eindhoven Airport en in Antwerpen en Brussel. En dat terwijl Brussels Airport juist weer probeerde op te krabbelen na de impact van de aanslagen op 22 maart.
Maar innoverend zijn de stakers wel. Dat moet ik ze meegeven. Want tegenwoordig worden stakingen ook niet meer 10 dagen van tevoren aangekondigd, wat wel wettelijk is verplicht. Iets van ‘guerilla staken?’ Een beter woord heb ik er niet voor; men doet tegenwoordig aan spontane acties. Zal wel hip zijn, of zo.
Mogelijk heerst er al angst onder passagiers, of hun vlucht al dan niet veilig is, maar nu moeten reizigers zich ook nog zorgen gaan maken over de vraag of de luchtverkeersleiders die dag wel komen opdagen. Kan dat niet anders? Doe eens ‘gek’, start een Facebookcampagne of loop met een spandoek door de straat. Bekogel het hoofdkantoor met rotte tomaten of verstop alle ballen op de favoriete golfbaan van de minister van ‘werkgelegenheid en salarissen.’ Even spontaan, als je het mij vraagt.
