Euro’s stallen bij de bank levert niks meer op. Banken betalen geen of een minimale rente. Dat zal het probleem niet zijn als SGR en ANVR hun derdenrekening lanceren, waarnaar klanten van reisretailers aanbetalingen en reissommen rechtstreeks overmaken. Wel is zo’n constructie een ongekende aanslag op de liquiditeit van de ondernemers.
Om dit te illustreren: BAS registreert bij 800 reiswinkels en ZSO’s een jaaromzet van 1,2 miljard euro… SGR en ANVR zullen vast met van alles rekening houden, al gaat het proces wel heel snel. Ik vraag me bijvoorbeeld af wanneer de commissie aan de retailer wordt betaald? Kijkend naar die 1,2 miljard gaat dat om circa 120 miljoen, dus 150.000 euro gemiddeld per reiswinkel. Voor pakketreizen omzet is geen garantiestelling nodig richting SGR.
Een derdenrekeningconstructie kan voor het eigen risico maatwerkgarantiekosten besparen, maar dat
zal ingewikkeld zijn, gezien de versnipperde (buitenlandse) inkoop. Touroperators vragen nu bij met name twijfel om (dure) bankgaranties of directe incasso. Grote vraag is uiteraard of (pakket)touroperators hun agenten gaan dwingen deel te nemen? Al hun agenten of alleen de in hun ogen risicovolle? In dat laatste geval: weg level playing field en de kans op vervelende discriminatie en imagoverlies steekt de kop op, misschien wel met nare publicitaire gevolgen voor betrokken retailers.
Banken zullen ook niet staan te juichen, want het verdwijnen van langdurige of kortstondige vette saldi verzwakt de positie van hun rekeninghouder. Veel retailers zijn ook ondernemers, die niet graag hun vrijheid beknot zien, laat staan hun cash-flow inleveren.
Ik heb geen glazen bol, maar alles lijkt er op dat er enig tumult ontstaat. Benieuwd of ANVR en SGR dat kunnen voorkomen, of wordt het gewoon marktwerking?
Vromans zegt
“Enig tumult” lijkt me wat zwak uitgedrukt, en terecht!
Voor SGR natuurlijk een heerlijke oplossing om op deze manier de risico’s te beperken (c.q. uit te sluiten) maar het getuigd van weinig realiteitszin.
De impact op de branche zal enorm zijn door het beslag dat men legt op de liquiditeit van de bedrijven.
En dan nog een ander punt: overal waar een enorme pot met geld staat geparkeerd van ‘ongedefinieerde eigenaars’ ligt het gevaar van verkwisting op de loer (om maar even niet te denken aan het graaien uit de grote anonieme pot).
Er zullen aanzienlijke beheerskosten gaan spelen om al die gelden weer naar de rechtmatige eigenaren uit te betalen, en waar zullen die beheerskosten van betaald gaan worden? U mag 3x raden!
Dan denk ik nog even terug aan de tijd dat ik in een andere branche werkzaam was, en waar de ‘wet ketenaansprakelijkheid’ werd ingevoerd om de risico’s voor o.a. de belastingdienst wegens niet afgedragen belastingen en sociale premies uit te sluiten. De als veilig aangemerkte ‘G-rekeningen’ met aanzienlijke saldi bleken toch op inventieve wijze geplunderd te zijn. Mijn frustratie is nog steeds aanwezig over de ongeveer 8 jaar na dato opgelegde boete en nabetaling van 12.000 Euro door de belastingdienst wegens ‘niet afgedragen loonbelasting’ die eerder al was betaald via de ‘veilige G-rekeningen’.
Het lijkt me dat SGR zal moeten accepteren dat zakendoen ‘een zeker risico’ met zich meebrengt. Uiteraard moet er alles aan gedaan worden om dit zoveel mogelijk te beperken, het controle systeem is er niet voor niets.
Wie zal zeggen dat bij invoering van deze ‘derdenrekening’ door SGR niet een (groot) aantal leden van SGR zal besluiten dat de meerwaarde van SGR naar de klant (als verkoop argument) niet kan concurreren tegen verlokkelijke lagere prijzen, en het SGR zal verlaten? Als dat gebeurt zullen meer en meer reizen verkocht gaan worden zonder SGR garantie en is uitiendelijk de klant de dupe.