Laatst zag ik ergens een reclame/instructiefilmpje, ik meen van ons aller Schiphol, waarin een nogal extra aangekleed vrolijk Hells Angels type beter zonder overdaad aan riemen en kettingen, spijkerjas en KISS-laarzen naar de security had kunnen komen. Dan was de boel wat sneller doorgelopen, toch een hot topic.
In de grote allesomvattende discussie over de functie van Schiphol lijkt geen steen niet omgekeerd te worden. Of het nu gaat om de broedplekken van de Marxistische roodborstige twutelaar, de graaizucht van de Schiphol-omwonende beroepsklagers, de laatste generatie straks door AI overgenomen overbetaalde piloten met continue stakingsjeuk, of de na hun tussenjaar op Bali landingsbaanplakkende verveeltieners. Iedereen is toch wel aan bod gekomen, zou je denken?
We hebben het veel te weinig over de ‘klant’. Ligt publicitair en economisch soms niet zo lekker, snap ik, maar toch. Wat we daar zouden kunnen winnen aan efficiency in de rijen van airports wereldwijd. De reiziger. De vakantieganger. Ofwel de Nederlander. De Nederlander op reis. Laten we daar eens nader naar kijken. Met naam en toenaam kan niet, dat ligt anno 2023 niet zo lekker om mensen te zeggen waar het op staat. Dat heet ‘shamen’ en dat mag niet. Je bent niet dik, je bent vol en blij met je lichaam. Niemand is nog dik. Dus ook niet dat sommige mensen beter de laatste ronde STAP-budget kunnen gebruiken voor de cursus ‘Dikkie Dik gaat naar de luchthaven’. Afijn, dan maar een sluiproute. Welkom in het dierenrijk.
Platinum
Boven op de reisrots staat de Orang Oetang zeg maar, een diersoort dat ook daadwerkelijk te boek staat als slimste in het dierenrijk. De Flying Blue Platinum klant met thuis in Artis drie Madurodams aan KLM-huisjes die als een goed voorbereide ninja door de security vliegt. Klein duur groepje, maar loopt goed door. Een klein stukje verder heb je de best wel slimme Afrikaanse grijze papegaai. Dit zijn de meeste reizigers. Deze wil nog wel eens een muntje in de achterzak vergeten, maar doorgaans snapt deze concepten als ‘bagage onder de limiet’, ‘een geldig paspoort’ en ‘visum’. Afrikaanse grijze papegaaien kunnen klokkijken en snappen dat nummertje met letter op de boadingpass. Gelukkig is dit de meerderheid.
Maar dan de harde dagelijkse werkelijkheid op airports van Aberdeen tot Zurich. De fruitvlieg, wetenschappelijk Drosophilidae geheten. Een irritante species met enkel ‘een rudimentair bewustzijn’. Doe je een keer gezond, komen zij op bezoek in je keuken. Deze groep klanten/reizigers, normaliter minder dan 1 procent in omvang, zorgt op sommige dagen voor 99 procent van het werk van de mondiale groep der reisprofessionals.
Shoppen
Immers, de fruitvlieg op reis heeft, als je geluk hebt, een paspoort bij zich, en als het ook nog eens je verjaardag is, is deze ook geldig. Visumvereisten zijn te veel lettergrepen. Uiteraard bederfelijk eten mee (‘Het voedsel bestaat uit gistende vloeistoffen en rottend fruit, wiki), en een geliefd ritueel is om met 304 wachtenden in de rug aan de incheckbalie, op de grond kroelend, de koffers opnieuw in te pakken. De borden met vertrektijden en gate lezen als een het jaarverslag van een petrochemisch bedrijf, in het Arabisch. Op tijd stoppen met shoppen is dus een serieuze issue. Als de gate wijzigt, gaat de fruitvlieg nergens heen. Zo ja, is de kans aanwezig dat eindbestemming Sydney opeens in het Canadese Nova Scotia ligt.
Nu is het allemaal niet zo’n probleem, ware het niet dat het gedrag van de fruitvlieg een kostbaar en frustrerend vlinder- en domino-effect in werking zet. Een te late shopper om 6 am, en ergens in de wereld wordt om 23.15 je laatste vlucht geannuleerd. Jij of je klant die een vlucht mist omdat iemand voor hem/haar bij de check in ‘echt nog nooooooit van een Esta had gehoord‘. Zoiets.
Alle instructievideo’s ten spijt, we kunnen er weinig aan doen. Wie fruitvliegjes in huis heeft gehad, weet dit. ‘De fruitvlieg leeft vervolgens tussen de 2 en 9 weken. Deze korte levenscyclus zorgt ervoor dat het zien van slechts enkele fruitvliegjes snel kan uitmonden in een grote plaag van fruitvliegjes.’ Dat heet in de volksmond de zomervakantie.
PS
Of kunnen we er toch wat aan doen? Zelf dacht ik later, in navolging van het rijbewijs, een reisbewijs? Theorieboekje, een paar oefenlessen op Lelystad Airport (gebeurt daar toch weinig) met een uitgefaseerde Fokker 100, paar oefenlessen in oranje vestje en een baseball cap met een grote L erop, onder begeleiding op Schiphol. En dan na goedkeuring van de reisleider keihard afvliegen met een examinator. Ideetje?
