Merry Christmas. Als kerstcadeau, wens en gun ik jullie vertraging in het nieuwe jaar. Excuus? Vertraging? Het onkruid van de reiswereld? Zelfs de voorzitter van de Bond tegen het Vloeken twijfelt aan het bestaan als hij of zij net heeft gefulmineerd op dat appje dat het vliegtuig een uur later vertrekt. &@#^*& !!! De eeuwige wereldtour van de Pavlov-reactie.
En toch wens ik het u toe. Het was mijn voorrecht veel te reizen dit jaar. Naar enkele beschavingen ouder dan de onze, en, op zeker, ook met een significant lager gemiddeld inkomen. En nee, ze waren niet allemaal gelukkiger daar ondanks hun armoede, vaak de Westerse conclusies van een dergelijke anekdote. Noch modelstaten. Maar, en die aanname durf ik te maken, wel in meer of mindere mate beschikkend over meer inzicht op de zaken die ik waardevol acht in het leven. Familie, naastenliefde, goed eten, mentaal welzijn, beleefdheid, overdenkingen, overleven, kinderen, natuur, eerlijk werk, empathie en compassie.
En vertraging. Lukt het vandaag niet, dan morgen. Of nooit, in de wetenschap dat je er wel alles aan hebt gedaan. En berusting vinden in alle factoren waar je toch geen invloed op hebt, laat je voor wat ze zijn. Voetbal, social media, welke ‘Shock! BN’er pijpt andere BN’er in de 2theLoo van Tankstation De Berenkuil?’ Niet klikken, niet meedoen. Ik wens en geef u vertraging. Er is eten, de kinderen zijn gezond, waar zou je je druk over maken?
Maar dat is het figuurlijke tegengif voor ons veel te stressvol bestaan. De letterlijke interpretatie bracht mij het kerstwonder van 2025. Drie uur vertraging kreeg onze reisgroep te horen, gevolgd door wat logische frustratie. En zie daar, uit het niets kwam die dag het ‘Sliding Doors’-moment, naar de gelijknamige film uit 1998, waarin wordt stilgestaan bij twee verschillende levenslopen: een waarin je je in grote haast om thuis te komen de metro net wel haalt… en eentje waarin de schuifdeuren hard dichtklappen. Gemist. En hoe gaat het dan verder in deze twee alternatieve werkelijkheden?
Als ons inkomende vliegtuig uit logische veiligheidsoverwegingen niet terug naar Schiphol had gemoeten, was het punctueel aangekomen, en waren wij reizigers volgens schema vanaf onze buitenlandse luchthaven naar huis gegaan. Op tijd voor het avondeten, of die borrel met vrienden, of wat dan ook dat nu niet doorging. Nu niet, balen. Balen? In onze echte versie, met een behoorlijke vertraging dus, kon een jonge vader uit ons reisgezelschap wel een recentelijk in Nederland geleerde medische hulpmethode toepassen. En dat kwam nu van pas op een inderdaad zich verstikkend onbekend kind, daar op die verre airport. Erger, veel erger misschien, werd voorkomen. ‘Beste reiziger, dit is uw piloot, Excuus voor het late vertrek, maar we kwamen wat laat aan door goddelijke interventie. Of misschien stom toeval, wie het weet, mag het zeggen. Maar geen zorgen, we brengen u veilig en snel naar huis.’
Ik heb voorgesteld de betreffende airport naar deze persoon te vernoemen, ik houd u op de hoogte. Fijne kerst beste reisgenoten.
Geef een reactie