Het zal u niet zijn ontgaan dat het de laatste tijd veel gaat over duurzaamheid. Het is in zekere zin het nieuwe voetbal, iedereen heeft er een mening over. De strekking is uiteraard zoiets van ‘het is erg, we moeten er nu iets aan doen, voor de kinderen, en ga zo maar door. Het is daarbij compleet on-moge-lijk om kritisch te zijn op welke milieumaatregel dan ook wil je er nog een beetje carrière maken of een leuke vriend(in) scoren.
Aangezien die noodzaak er bij mij niet zo is wil ik toch wel aanstippen dat de duurzaamheidsdiscussie een beetje uit de hand aan het lopen is. Er zijn heel veel verborgen agendaatjes als het gaat om ecologie. Het wemelt van de bedrijfjes die onvoorstelbaar groen zijn maar waarvan je al snel ziet dat het de ondernemers meer om de centen gaat dan om blauwere lucht. Zelf dacht ik aan het het oprichten van Stichting Green Machine Ecology Uninterupted Yes Our Company is an Industry Leader Because look at this fucking cool eco-label with fancy Lettuce Excellence Awards stars. Inderdaad, geen Michelin ster, maar een Krop Sla. Eén krop sla voor leuk meedoen, vijf voor het meest eco-awesome bedrijf ter wereld. Het is heel simpel: U betaalt mij 10.000 euro en dan kom ik langs bij uw bedrijf en dan laat u mij zien dat er de plastic lepeltjes in de bedrijfskantine zijn vervangen door papieren, en dan krijgt u van mij een plakkaat met een gouden krop sla en een hi-res logo voor uw website. Nu weet ik dat Brussel aan regulering werkt voor eco-labels maar gek genoeg is er enorm veel animo onder de Europarlementariërs om mijn kantoor in Doha te komen bezoeken.
Want uiteraard is groen ook een miljarden-business waar de journalistieke les nummer 1 blijft gelden: follow the money. Wat ik nooit goed heb begrepen waarom Goede Doelen – hoe nobel ook – op A-locaties moeten zitten. Greenpeace zit op de hippe NDSM-werk in Amsterdam en Amnesty zelfs aan de peperdure Keizersgracht. Waarom nooit in trendy Assen of vrolijk Oss? Net zozeer uitstekend personeel en je houdt heel veel geld over voor, laten we zeggen, milieu en mensenrechten. Het zijn belangrijke en nodige organisaties voor maatschappelijke kwesties maar we moeten af van de kritiekloze houding dat iets goeds per definitie ook goed in elkaar steekt.
Voordat u denk dat ik, een toch al veel vliegende reisprofessional, Beëlzebub de tweede ben, laat ik me dan ook van mijn beste kant tonen met een klein ideethe. Waarom schaffen we de verkoop van drank in de Duty Free niet af? Waarom vliegen we wereldwijd rond met relatief zware flessen alcohol om een paar euro te besparen (en vaak niet eens). Elke kilo extra in de lucht kost extra energie. Gewoon niet meer aan boord laten, een 1-2’tje die elke airline op zoek naar duurzame innovatie ook wel kan bedenken.
Aah, die ongezellige boerenlul drinkt zeker zelf niet nu die dit pleziertje wil afschaffen. Niet echt, ik zie gewoon de noodzaak niet. En ik heb in mijn leven genoeg alcohol gedronken om heel Wuhan nog eens te ontsmetten. Maar een beter milieu begint bij jezelf toch?
