Nu het ietwat beter gaat met de Corona-cijfers in Nederland, zie je langzamerhand wat ander nieuws doorsijpelen naar de voorpagina’s. We hebben anderhalf jaar met argusogen naar onze eigen winkel gekeken, en gevoelsmatig was het vrede in Midden-Oosten, aids uit de wereld en bereidde Haïti zich voor de eerste democratische verkiezingen. Zelf had ik net een stedentrip Kabul geboekt, zo lekker ging in de wereld, zo leek het. Het was op TV en de krant vooral anderhalf jaar Eigen Au eerst. Soms tot vervelens aan toe.
Je kan nog zo’n pijn je rug, knie of wat dan ook te hebben, als je je opeens snijdt aan een vel papier lijkt die pijn de bovenhand soms te nemen en duw je andere naar de achtergrond. Want dat is Nederland vandaag de dag, we hebben ons gesneden aan een vel papier. Ongemakkelijk, best irritant, we kennen het allemaal, maar je overleeft het doorgaans wel tenzij je onderliggende zwaardere problemen hebt.
En wat zijn onze au’tjes? Laatst zocht Google een 65 plus blogger voor een ludieke actie en in de vacature stond niet allen (m/v) maar (m/v/x). Ja, dat is waar natuurlijk, ook bejaarden kunnen onzijdig zijn. Je moet daarin dus mee zo lijkt het, ook in Huize Avondrood. Net zoals Carole Hoogen, professor aan Harvard, die het verdomd om het over een ‘zwangere mensen’ te hebben waar ‘vrouwen’ worden bedoeld. We hebben het hier over wetenschap, niet het songfestival, dus feiten in plaats van leuke liedjes. Zo nee, kunnen we elke wetenschappelijke vooruitgang meteen wel uitzwaaien. Maar een niet zo collegiale collega van haar, en als gevolg het immer boze onderbuik-kanaal Twitter, duwde de vrouw met een onderbouwde mening meteen weer snel in een hoekje als ‘transfoob’. Waarom naar de rechter stappen als je ook kunt tweeten? Of erger, zo is inmiddels gebleken.
Ik ben daar een beetje klaar mee, vooral ook omdat ik man ben en, ondanks een heel lichtgekleurd pigment, op papier in ieder geval als blank te boek sta. En dus sta ik schijnbaar aan de top van de voedselketen. Nu is het waar dat ik iedere dag naar de gratis geldwinkel ga om meer geld op te halen en ik niet ziek kan worden. Ik krijg ook elke baan die ik wil en sta ik boven de wet. Dit weekend met 220 over de ringweg gereden, heerlijk. De boetes gaan standaard in de vuilnisbak bij het CJIB. We krijgen ze wel maar ‘smiley knipoog’ staat bij de onderwerpregel. Maar in realiteit, ik heb natuurlijk niet veel om te klagen, behalve dan over mensen die te veel klagen. Zeker in Nederland.
Hopelijk voelt u zich nu een beetje ongemakkelijk door dit alles, dat is bedoeling, ik druk met opzet, en een knipoog, op een pijnpuntje. Want waar wil de columnist nu heen? Achter elke grap zit een doodserieus probleem. En daarmee hebben we wel te maken. Ook de reisindustrie. Kun je nog leuke TV-reclames maken zonder niet aan de nieuwe Netflix-ratio te doen waarin in elke nieuwe serie heel keurig een Aziatisch persoon meedoet, iemand met donkere huid een hoofdrol heeft en er een duidelijk LGBTQIA+ invloed is, ook als het een Engels kostuumdrama dat zich afspeelt in de 17e eeuw. Gaan we straks non-binaire vliegtickets uitschijven (wil Zeester zich melden bij gate 12, Zeester naar gate 12), is de kidsclub nog wel representatief en inclusief genoeg? Sowieso meteen droppen: de term ‘all-inclusive’ vakantie. De omschrijving ‘all-inclusive’ wekt verkeerde verwachtingen. Over en uit, doe maar VPMD, retrotaal voor ‘vol pension met drank’.
En dus: is dat allemaal ok, of niet? Hijgen we dan mee met een vertruttende samenleving of breken we eindelijk met achterhaalde levenswijzes? Durven we dat te bespreken? Is er een gulden middenweg? De meest nuttige discussies zijn de meest moeilijke. En die zijn ook in Nederland nodig, maar laten we alles wel in perspectief blijven zien. Dus laten we vooral niet vergeten wat ze in Afghanistan nog staat te wachten (etc). Echte Au.
