Ik zit na een heerlijke zomer, gek genoeg, nu al in een keiharde winterdip. Dat komt zo: ik reed in de auto en ik hoorde een van de zomerhits van dit jaar: ‘Zoet, zuur, zout’ van ene Robert van Hemert, wat niet echt een quasi-Mokumse artiestennaam is. Die heten eerder Wesley, Danny, Jeffrey of Donny of iets anders op ‘ie’. Robby klinkt al beter. Maar wat een meelaller!
‘Ze smaakte zoet, zout, zuur, ze smaakte naar de zomer. Ze smaakte goed, fout, puur, ze smaakte steeds naar meer. En het werd vier, vijf uur, en ik lag in haar armen. En het was veel Spaans vuur, dus morgen nog een keer.’
Omdat ik toen nog in een vrolijke bui was gooide ik het nummer in de herhaling om nog een keer mee te zingen in mijn rijdende prive-studio. Dat is het voordeel van Japanse auto’s, je kunt het karaoke pakket bijkopen, dan loopt de tekst mee op het voorraam.
‘Ik kwam Maria tegen in een kroegje. Ze zat zachtjes te huilen.’ Hier schoot ik al meteen in de stress. Mijn ervaring is dat Spaanse vrouwen niet naar iets gaan dat wij Nederlanders zouden omschrijven als ‘een kroegje’. Dat kroegje is natuurlijk zo’n Amsterdamse bar aan de Spaanse Costa waar Hazes klinkt en de bitterballen de hele avond de frituur bezet houden. Niets mis mee, maar Maria komt daar niet, en zeker niet om te huilen. Eerder Tanya, Riet of Kelly. Maar dan mis je link naar de Spaanse passie, dat snap ik ook wel. Dat bekt beter dan Drentse lust of Gelderse geilheid. Hij had het al over de vele vreemde drankjes, die de toch opmerkelijke smaaksensatie geheten Maria verklaart. Als ze Nederlands was geweest was het: ‘Ze smaakte naar patat oorlog, frikandel mayo, schijfje bami… jaaaa, het was echt gewoon umami…’
Maar wat me in mijn nazomerdip wierp was de strofe ‘En het werd vier, vijf uur. En ik lag in haar armen. En er was veel Spaans vuur. Dus morgen nog een keer’. Vier, vijf uur in de middag mag ik hopen! Ik bedacht me dat als ik al tot vier vijf uur in de nacht zit te zuipen, ik dat totaal niet meer volhoudt. Dan lig ik ‘rond tien, elk uur, al gewoon in mijn mandje’ En al helemaal niet al die vreemde drankjes ‘morgen nog een keer’ want dan bel ik Maria af met een smoes en lig ik comateus in bed met Netflix en een XL-doos paracetamol. Ik voelde me opeens heel ‘zoet, zuur, oud’…
